Yay Gibi….

Şu hayat ne kadar ciddiye alınmalı yada alınmamalı sizce? Geçenlerde dinlediğim bir seminerde bana çok vurucu gelen bir cümle kulaklarımda çınladı :”Basit Düşünün’‘. . Ne fark ettim biliyor musunuz ben hiç basit düşünmüyormuşum.Sürekli yaşananların ayrıntılarını düşünüyor ,çeşitli varsayımlar geliştiriyor,acabalar,söyleler-böyleler,ammalar vs. vs. vs. ler.Olayları sadece olduğu gibi sadece yaşanan ve görüneni kadar düşünmek,duygu yoğunlunu yaşamadan

yani basit düşünmeyi beceremiyorum.

Sanki mutluluğun anahtarını keşfettim. Baktığınızda basit düşünmek mutluluk getiriyor sanki?Hayattan daha fazla lezzet alabiliyorsun…

hayal

Yaşadığımız için mi hayal kurarız yoksa hayal kurduğumuz için mi yaşayabiliyoruz. Biz yoktan var edildik ve ebediyete yolcuyuz bu yüzden dir hayat çok da anlamlı olmuyor bazen.

Hiç kendinize sordunuz mu çocukken neden daha fazla hayal kurabiliyorduk? Zihinlerimiz daha temizdi ondan mı? Merakımız farklı yönlerden olduğu içim mi? Yoksa Dünya ya daha dalmamış olduğumuz için mi? Dünya süslenmiş bir necasettir demişti yıllar önce bir tanıdığım, ne de güzel bir özetleme olmuştu. Âmâ bizler bu necasetin süsüne aldandık, aldandık da huzuru kaçırdık.

”İçimde bir boşluk var ama ne boşluğu ve ne ile dolar bilemiyorum. ‘cümlesini çok duymuşuzdur. Nasıl bir bilinmezlik ki cevabı bulunamıyor bir türlü. Sonra psikologlara gidiyorum.”Hı,Hı” diyerek dinleyen arada bazı sorular soran kişiler. Âmâ rahatlıyorsak neden acaba? Rahat rahat konuşabildiğimiz için mi? Bize değer vereni yada dinleyen birini bulduğumuz için mi?Yada şımartılmak istediğimiz için mi?

Yeniden hayal kurmaya başladığımızda kendimizi tedavi edebileceğimizi düşünüyorum, çünkü Hayal kurmak çok muhteşem bir şey……

Hadi başlayalım……Bügün…..şu an……tekrardan…….Hayal kuralım…..

Güne başlangıç,düşünceler

insan duygularını kelimelere dökebilir mi?döktüğünü mü sanır?

beyin o kadar karmaşık bir organ ki hala çözülememiş.Bugün sabah başlarken hayata yeniden kalkar kalkmaz binlerce düşünce geçebiliyor aklımızdan.Bazen boşlukta hissediyorum kendimi evrende düşüyor gibi uçsuz bucaksız bir boşluk.Bazen de koşar gibi hissediyorum ,sürekli koşuyor ama gideceğim yere bir türlü ulaşamıyorum koşmak bitmiyor bir türlü. Hayat öyle enteresan ki saniyede binlerce değişim,gelişim gösteriyor biz de yetişmeye çalışıyoruz.Ne yakalarsak hayat mı oluyor?

Akışa bırakmak daha mı kolay?Az bilmek daha mı çok mutluluk?

Biri Bayram mı dedi?

Çocuk iken hep Türkiye deki bayramları hayal ederdim. Almanya da ki bayramlarda eğlenceli oluyordu hele ki fasching ler fakat tam ait hissedemiyorsunuz kendinizi o an farkında değildim ama şimdi düşünce öyle hissediyorum. Çocuk olduğunuz için eğleniyorsunuz ama farklısınız az da olsa…Çocukluğumdan şikayet etmiyorum harika bir çocukluk geçirdim. Okulum,arkadaşlarım,çevrem,şartlar ve imkanlar düşününce fazla fazla yetmiş bana. Sadece akraba ilişkileri yoktu ve ben çok merak ediyordum. Hayallerim bu yönde çok umutluydu.

Türkiye ye dönünce bayramlar oldu,bir ritüel vardı hiç görmediğim.Bayram öncesi temiz kıyafetler alınırdı bayramda giyinmek için.Yani ihtiyacın olduğunda değil de bayramdan bayrama mı alınıyordu kıyafetler?Değişik gelmişti…..Yeni yeni öğreniyordum.Akrabalarla oturup yeni hatıralar biriktirmek hayallerini kurduğum ilişkileri yaşamak mutlu ediyordu beni.Her bayram yeni gelenekler ve insanlat keşvediyordum.Sonra bayramlara da alıştım ….Nice çocukluğumuzun bayramlarını yeniden yaşamak umuduyla iyi Bayramlar.

Farkındalık/Weis du was?

Çoğu zaman şunu demek isterim:”İch weis nichts”….

Ama diyemiyorum ki,Doğru mu bu cümle yanlış mı size kalmış. Herkesin farkındalığına göre değişkenlik gösterir bence…

Peki bu zaman da farkındalık iyi geliyor mu biz insanlara.

Dünya!nın dönüşünü hissedebilmek ,

Kuşların kanat çırpınışlarını seslerini duyabilmek,

Çam ağacından çıkan reçinesinin kokusunu alabilmek,

Dostunun gözünden ne dediğini anlayabilmek,

Mutlulu,huzuru,sevgiyi hissedebilmek güzel bir farkındalık değil mi?

Peki ya farkındalığımız bize iyi gelmiyor ise: Yapılan yanlışları, yalanları,iki yüzlülüğü,sorumsuzlukları,hayinlikleri,sahte olan tüm duyguları fark ediyorsak ama buna karşın ne yapmamız gerektiğini bilmiyor isek yada yapacakları bildiğimiz halde yapamıyor isek?Ne oldu bu farkındalık bize acı vermeye mı başladı?

Şu çağda herşey o kadar çabuk yaşanıyor ve geçiyor ki yetişmekte zorluk çekiyor olduk belkide….Duyguları yaşayacak zaman kalmadı mı?

Derin bir nefes alıp hepsinden arınmak istiyorum. Derinlemesine değil artık sığ yaşanan şu zamandan arınmak istiyorum.Mümkün mü?…..

Merhaba dünya!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!